Czytam o gwiazdkach z Instagrama, FB i innych portali.
Często piszą o nich inne strony. I pod takimi „artykułami” pojawiają się, oczywiście
hejterzy i trolle. To naturalne i jest codziennością Internetu. Reakcje
krytykowanych osób są jednak co najmniej śmieszne, jeśli nie tragiczne w
skutkach.
Bo trzeba jednak trochę uruchomić myślenie, gdy się czyta i
reaguje na to, co się dzieje w sieci wokół naszej osoby. Przede wszystkim musimy
rozróżnić trzy typy komentujących w negatywny sposób.
- Hejterzy – to zwykli zazdrośnicy, przeważnie osobiście atakują bo zazdroszczą. Wszystkiego. Urody, sławy. I to wyraźnie widać w emocjonalnym ładunku komentarza. Bo hejter z namaszczeniem epatuje swoją nienawiścią i chce ja pokazać. Bluzga, wścieka się. Jest banalny i czepia się detali. Metoda – hejtera można ugłaskać, można się z nim ułożyć schodząc do niego i podając rękę. Tylko czy warto?
- Troll – to typ szczególny. Troll nie jest emocjonalnie związany z treścią, którą wrzuca. On chce wymusić emocjonalna reakcję, bo się tym karmi. Robi to dla jaj albo żeby wnerwić adresata. Jego ataki są często absurdalne i niezwiązane z tematem artykułu. Jedzie po bandzie i bez reguł. Metoda – ignorować za wszelką cenę. Nie gadać, nie reagować.
- Krytycy – to osoby, które zwracają uwagę na nieścisłości w postawach, krytykują zastosowanie trików, filtrów i innych metod, które według nich nie pomagają. Takie osoby odnoszą się raczej do tego co widzą, niż do tego co sądzą, że ma miejsce. Metoda – krytyka jest potrzebna, więc warto wejść w dialog. Bez emocji, poprosić o poradę, postawić ich w roli arbitrów. Poczują się lepiej i zdobywamy punkty. A może i dobrego doradcę, który nam po prostu w pewnych kwestiach pomoże.
Tymczasem na IG sytuacja wygląda tak, że większość sezonowych
celebrytek, wszystkich negatywnie oceniających, wrzucają do jednego worka i
same zamieniają się w hejterów. To powoduje, że z jednej strony, pozornie zabezpieczają
się przed trollowaniem i hejtem, ale z drugiej, nie dopuszczają konstruktywnej
krytyki. I zaczynają się kotłować we własnym samozadowoleniu bez perspektyw na
rozwój. Bo krytyka pcha nas do poprawy, do ulepszania samych siebie.
Ignorowanie krytyki powoduje stagnację, a z czasem cofanie się. Bo dziś albo
idziemy do przodu, albo zaczynamy przypominać relikty zamierzchłych czasów. I
to bardzo szybko. Ponadto, wsłuchiwanie się w konstruktywną krytykę jest
potrzebne. Bo to jest głos fanów, oglądaczy, widowni. A robimy coś dla nich
właśnie. Dziś, jeśli korzystamy z mediów, które stawiają na interakcję, ale z tego
nie korzystamy, to tak jakbyśmy kręcili film cyfrową kamerą, ale ustawiali
obraz na czarno-biały i wyciszali dźwięk.
To nie jest łatwe zadanie, bo trzeba poświęcić sporo czasu i
energii, żeby odsiać ziarno od plew i nauczyć się rozróżniać i właściwie reagować
na krytykę. Ale jeśli chcemy coś osiągnąć w nowej, interaktywnej
rzeczywistości, to nie mamy wyboru. Lekceważenie widowni, olewanie krytyki i trwanie
w sferze komfortu jest destrukcyjne i odpychające. Dla wszystkich.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz